«Ο βαθμός της κατανόησης αυξάνει παράλληλα με την αγάπη μας προς το έργο τέχνης, και η αύξηση των δύο αποτελεί και το ασφαλές μέτρο της αυτογνωσίας μας. Οι περισσότεροι πέφτουμε στο σφάλμα να βλέπουμε στην τέχνη —όπως και στη ζωή— αυτό πού θέλουμε να δούμε, αλλά ό,τι προσφέρεται στη θέα δεν προσφέρεται αυτόματα και στην κατανόηση. Η καταναλωτική κοινωνία δημιούργησε την αντίληψη ότι και την τέχνη μπορούμε να την καταβροχθίζουμε, και μάλιστα ως προϊόν με ημερομηνία λήξης. Πολλοί καλλιτέχνες προσαρμόστηκαν ανάλογα, και δεν χωράει αμφιβολία πώς τα έργα τους είναι αναλώσιμα. Η σύγχρονη αυτή αντίληψη δεν μπορεί να αποτελέσει μέτρο για την αποτίμηση και προσέγγιση των έργων εκείνων πού συνομιλούν με το αιώνιο. Ίσως ή έννοια του αιώνιου να είναι σήμερα πιο ξένη παρά ποτέ. Ό σύγχρονος άνθρωπος επιμένει να σκέπτεται με βάση υπολογισμούς και προϋπολογισμούς πού εκτείνονται συχνά χιλιετίες μπροστά, συγκροτώντας έτσι μια παρανοϊκή μορφή πρόνοιας ή καθυπόταξης του χρόνου ο οποίος διαφεύγει έτσι και αλλιώς ανάμεσα από τα δάχτυλα μας. Αλλά όπως ή αιωνιότητα, έτσι και ο χρόνος δεν επινοείται, συλλαμβάνεται.»

Ο Απόστολος Κιλεσσόπουλος είναι ένας από τους πλέον αξιόλογους ζωγράφους πού έχω γνωρίσει, όχι μόνο στα ελληνικά πλαίσια αλλά και διεθνώς. Κι έχω δει πάρα πολλή ζωγραφική σε πολλές ηπείρους, έχω γνωρίσει προσωπικά πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες απ' όλες τις τέχνες. Θα έλεγα πώς ή κατοχή από μέρους του της μαεστρίας στη διαμόρφωση ενός έργου τέχνης, είναι μοναδική.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
Μουσικολόγος, Αρχιτέκτων, Πολεοδόμος

Η τέχνη είναι πριν απ' όλα αποκάλυψη ενός άλλου κόσμου, που βέβαια τον δημιουργεί ο καλλιτέχνης, μα πού παράλληλα δημιουργεί και τον ίδιο. Από τη στιγμή που θα κατορθώσει να τον προβάλει μέσα από το έργο του, όπως έχει μοναδικά επιτύχει ο Απόστολος Κιλεσσόπουλος, ο κόσμος αυτός ξετυλίγεται μπροστά μας και μας καλεί να συμμετάσχουμε στο μυστικό του νόημα.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΡΕΛΟΣ
Ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφίας του Α.Π.Θ. Αντεπιστέλλον μέλος του Ινστιτούτου της Γαλλίας

Ο Απόστολος Κιλεσσόπουλος μπορεί να θεωρηθεί ως μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μορφές της μεταπολεμικής μας τέχνης. Κατόρθωσε να φθάσει από πολύ νωρίς σε μια έκφραση που διακρίνεται για τον πλούτο, την εσωτερική της αλήθεια και τον κοσμογονικό της χαρακτήρα. Ο καλλιτέχνης προχώρησε προς το συνολικό έργο συνδυάζοντας τη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη μουσική, τον γραπτό λόγο, σε ένα λειτουργικό όλο. Ο θεατής περιδιαβαίνει το έργο του πλημμυρισμένος αισθήσεις, αγγίζοντας το νόημα των πραγμάτων.

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΧΡΗΣΤΟΥ
Καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης, Ακαδημαϊκός

Είναι ένας βαθύτατα λυρικός ζωγράφος με έργα όπου το χρώμα παίζει τον κύριο ρόλο και αναλύεται σε τόνους και ημιτόνια σαν να πρόκειται για μουσικές συνθέσεις.

ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Α.Π.Θ.
Διευθυντής Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης

Ο Απόστολος Κιλεσσόπουλος έχει κατακτήσει έναν μοναδικό τρόπο έκφρασης. Έχει αποκτήσει την δική του ταυτότητα στον χώρο της σύγχρονης ελληνικής τέχνης.

ΑΛΚΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Α.Π.Θ.

Στην ιστορία της σύγχρονης ελληνικής τέχνης, η εργασία του Απόστολου Κιλεσσόπουλου συνιστά μια σχεδόν μοναδική αναζήτηση. Η χρωματική ανάλυση γίνεται η ίδια το θέμα, το βάθος εκφράζεται μέσα από κορυφές που το επισημαίνουν στις άπειρες προεκτάσεις του, συνιστώντας στοιχεία τελείως ειδικά, αυτοτελή στην Ιστορία της νεοελληνικής τέχνης.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΑΥΡΟΜΑΤΗΣ
Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Α.Π.Θ.

Στα έργα του Κιλεσσόπουλου η μελωδία του χρώματος ήταν πάντα αισθητή, και ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του περισσότερο ζωγράφο του ήχου και του χρόνου και λιγότερο του χώρου. Ο χρόνος τον διακατέχει και η έκφρασή του ήταν πάντα ένας από τους βασικότερους προβληματισμούς του. Δεν είναι όμως η έκφραση ενός προσωπικού χρόνου, καθώς η τέχνη του δεν είναι τέχνη μόνο βιωμάτων του καλλιτέχνη.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΑΧΙΝΗ
Ιστορικός της Τέχνης / Πολυτεχνική Σχολή Α.Π.Θ.

Η εικαστική αναζήτηση του Απόστολου Κιλεσσόπουλου προσπαθεί να λύσει ένα πρωταρχικό αλλά πάντα σύγχρονο πρόβλημα των εικαστικών τεχνών, αυτό της αληθινής αναπαράστασης των αντικειμένων του κόσμου, που με μεγάλη σαφήνεια πρώτος έθεσε ο Πλάτωνας, αρνούμενος τη μίμηση του πραγματικού. Ξαναζούμε στον Κιλεσσόπουλο το πρόβλημα της αισθητικής αλήθειας στην αναπαράσταση χωρικών δομών με τη χρήση μιας μη ευκλείδειας γεωμετρίας, η οποία μπορεί να ενσαρκώσει τα θέματα του μικρόκοσμου και του μακρόκοσμου, ως την ακραία συνέπεια της αφηρημένης αναπαράστασής τους.

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΩΡΑΙΟΠΟΥΛΟΣ
Αρχιτέκτων / Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας