Αφήστε με να πιω και να ξεχάσω τον καημό
τον πόνο μου να πω στα άγρια πουλάκια.
Στο διάβα τους επήρανε τα έρμα μου τα νιάτα
και τώρα μόνη κι έρημη το χάρο καρτερώ.
Γιατί πουλιά μου φύγατε και χάθηκε το δείλι
και έσβησεν ο ουρανός και πέθανεν η πούλια.
Τι θα γενώ η άμοιρη στη μέση του χειμώνα,
μη τάχα και δεν φτάνουνε οι πόνοι που περνώ;
Απάντηση δεν έλαβα, κανείς δεν μου μιλάει
τα λούλουδα μαράθηκαν κι οι αστραπές βροντούν.
Κρύα βροχή και θύελλα με πνίγει με σκοτώνει,
και το λαιμό μου σφίγγοντας, γλυκά αυτοκτονώ.