Τα παιδάκια τρέχουνε στη θάλασσα να πάνε.
Πάει το σχολείο έκλεισε, τα διώξαν μακριά.
Μαζεύουνε πετρούλες, κοχύλια, βοτσαλάκια,
μα τα πιο έξυπνα παιδιά μαζεύουνε ψαράκια.

Σπίτι τους σα γυρίσουνε με ψάρια ονειρεμένα
ψητά θε να τα κάνουνε καλά αλευρωμένα.
Με λεμονάκι μπόλικο θε να τα πασπαλίσουν
και σε λαδάκι νόστιμο μετά θα τα βουτήξουν.
Κι έτσι την πείνα την τρελή που τα ταλαιπωρούσε
με τέτοιον όμορφο μεζέ θα την καταπραύνουν..

Μα τα άλλα τα παιδάκια που μαζέψαν βοτσαλάκια
σπίτι τους σαν θα γυρίσουν νηστικά τότε θα μείνουν.
Ο καθένας πρέπει πάντα μες σ'αυτή την κοινωνία.
να μη σκέφτεται ποτέ μόνο την ψυχαγωγία.
Πρέπει πάντα να φροντίζει να μπορεί να συνδυάζει
το τερπνόν μετά του ωφελίμου.