Και πάλι η αρκούδα αντιμέτωπη με το πολικό ψύχος.

Οι σκέψεις της αλλοπρόσαλλες η ταραχή της μεγάλη. Οι κινήσεις της άγαρμπες, η μυρωδιά της φοβερή. Ο ήχος από τα φτερουγίσματα των ακρίδων της διαπερνούσε τα αυτιά και προχωρούσε ακόμα παραπέρα, στα εσωτερικά της όργανα που έσπαζαν από την ισχυρή πίεση των κραδασμών. Εντούτοις τίποτα στην εξωτερική αποκρουστική της εμφάνιση δεν έδειχνε την εσωτερική της διάλυση. Όμως όταν πέρασαν είκοσι μέρες, καυστικά υγρά χολής άρχισαν να ξεχειλίζουν από τους πόρους της και έρρεαν σε αυλάκια κατά μήκος του σώματός της καίγοντας το πυκνό βρώμικο τρίχωμά της.

Τι ωραίο θέαμα επιτέλους! θαύμασαν οι τεχνίτες της παρακμής. Αυτό είναι το αντιπροσωπευτικό ον, η τέλεια εικόνα των σκέψεών μας. Να μπορέσουμε να προχωρήσουμε αυτή την εξέλιξη όσο γίνεται περισσότερο.