Ακόμη και σήμερα, ζωή και τέχνη μοιράζονται κάποιο μεγαλείο, αραιά και πού. Κατά πως φαίνεται, το έχουμε ανάγκη. Συχνότερα αλληλοδανείζονται μιζέρια, μετριότητα, οδύνη, αλλά και την εκατέρωθεν αδιαφορία, κι ακόμη πιο πολύ την περιφρόνηση. Συγκοινωνούντα δοχεία ή, αντιθέτως, απομονωμένα νεφελώματα, παθητικοί εραστές ή θανάσιμοι εχθροί, ανακαλύπτουν τη διαλεκτική της σύνθεσης και της ανάλυσης, και μολοντούτο παρασύρονται από την έλξη του Μηδενός που, αν κοιταχτεί απ' το πλάι γίνεται γραμμή, ενώ η περιδίνησή του το καμπυλώνει σε ένα πλαγιασμένο οχτώ. Μηδέν και άπειρο, το ένα μολύνει το άλλο. Συνθέτουν ένα ερωτηματικό Εν-Τίποτα που αδυνατεί να εποπτεύσει τον εαυτό του. Εμείς, τα κατ' εικόνα και ομοίωση σπαράγματά του, περιέχουμε τις αρχές και τα συστατικά του, αν και όχι πάντα στο ποσοστό που μας αναλογεί, και πλανιόμαστε εδώ κι εκεί. Παρ' ότι η εικόνα αυτή πιθανόν να προκαλεί την αποδοκιμασία ενός κάποιου θεολόγου ή κοσμολόγου της ρουτίνας, δεν παύει να παραμένει σφηνωμένη στην καρδιά του σύμπαντος, το οποίο αναλαμβάνουν κι εκείνοι να μελετήσουν όπως κι όσο δύνανται. Όταν προσυπέγραφαν το συμβόλαιο, γνώριζαν, και ο ένας και ο άλλος, πως η τέχνη δεν αναφερόταν στα περιεχόμενά του. Το άγραφο πνεύμα όμως του συμβολαίου -στο οποίο εκείνοι δεν είχαν πρόσβαση- ήταν μια ανυπέρβλητη καλλιτεχνική σύλληψη.

Ο Απόστολος Κιλεσσόπουλος είναι ένας από τους πλέον αξιόλογους ζωγράφους πού έχω γνωρίσει, όχι μόνο στα ελληνικά πλαίσια αλλά και διεθνώς. Κι έχω δει πάρα πολλή ζωγραφική σε πολλές ηπείρους, έχω γνωρίσει προσωπικά πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες απ' όλες τις τέχνες. Θα έλεγα πώς ή κατοχή από μέρους του της μαεστρίας στη διαμόρφωση ενός έργου τέχνης, είναι μοναδική.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
Μουσικολόγος, Αρχιτέκτων, Πολεοδόμος

Η τέχνη είναι πριν απ' όλα αποκάλυψη ενός άλλου κόσμου, που βέβαια τον δημιουργεί ο καλλιτέχνης, μα πού παράλληλα δημιουργεί και τον ίδιο. Από τη στιγμή που θα κατορθώσει να τον προβάλει μέσα από το έργο του, όπως έχει μοναδικά επιτύχει ο Απόστολος Κιλεσσόπουλος, ο κόσμος αυτός ξετυλίγεται μπροστά μας και μας καλεί να συμμετάσχουμε στο μυστικό του νόημα.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΡΕΛΟΣ
Ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφίας του Α.Π.Θ. Αντεπιστέλλον μέλος του Ινστιτούτου της Γαλλίας

Ο Απόστολος Κιλεσσόπουλος μπορεί να θεωρηθεί ως μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μορφές της μεταπολεμικής μας τέχνης. Κατόρθωσε να φθάσει από πολύ νωρίς σε μια έκφραση που διακρίνεται για τον πλούτο, την εσωτερική της αλήθεια και τον κοσμογονικό της χαρακτήρα. Ο καλλιτέχνης προχώρησε προς το συνολικό έργο συνδυάζοντας τη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη μουσική, τον γραπτό λόγο, σε ένα λειτουργικό όλο. Ο θεατής περιδιαβαίνει το έργο του πλημμυρισμένος αισθήσεις, αγγίζοντας το νόημα των πραγμάτων.

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΧΡΗΣΤΟΥ
Καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης, Ακαδημαϊκός

Είναι ένας βαθύτατα λυρικός ζωγράφος με έργα όπου το χρώμα παίζει τον κύριο ρόλο και αναλύεται σε τόνους και ημιτόνια σαν να πρόκειται για μουσικές συνθέσεις.

ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Α.Π.Θ.
Διευθυντής Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης

Η Διοτίμα, η άγνωστη γνωστή και αινιγματική πλατωνική μορφή, γνωρίζει και διδάσκει όσα δεν μπορεί να διδάξει καμιά λογική, ούτε και η σωκρατική. Αυτό κάνει και ο Κιλεσσόπουλος, όχι με τη Διοτίμα του Σωκράτη αλλά με τη δική του. Ωστόσο η Διοτίμα παραμένει η ίδια. Διότι οι αναβαθμοί στη μύηση της μουσικής δεν κατακτώνται με την ανθρώπινη λογική. . Θα έλεγα πως ο Κιλεσσόπουλος με βοήθησε να καταλάβω τη μαγεία κάθε Διοτίμας, από την πλατωνική ώς του Σέλλεϋ και του Ελύτη και ώς τη δική του. Κατάλαβα ότι οι αληθινοί ποιητές μας ζωγραφίζουν με λέξεις τη μουσική ενέργεια της ψυχής τους.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΣΟΛΑΚΗΣ

Μπορεί «τα πουλιά, οι φάλαινες, το αηδόνι, το ρυάκι, ο άνεμος» να μην κελαηδάνε από μόνα τους, αλλά όταν ακούνε τη γλώσσα σας να τραγουδάει, εκείνα, όλα μαζί εν πλοκή, γράφουν εξαίσιες σελίδες που ούτε «ο έρωτας ακούγοντας μουσική» δεν θα μπορούσε να τις γράψει.

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

Σας ευχαριστώ εγκάρδια για τη Διοτίμα σας. Ορισμένα σημεία μού μίλησαν ιδιαίτερα. Σας εύχομαι να συνεχίσετε απτόητα - και πάντα ερωτηματικά.

ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ

Εκτιμώ τη ζωγραφική σας αλλά και κάθε άλλο «κείμενο» που προέρχεται από τα χέρια σας και την ψυχή σας. Είμαι σίγουρος ότι «Η δική μου Διοτίμα» πολλές φορές θα με συντροφεύει χαρίζοντάς μου τις ποιότητες που σας χαρακτηρίζουν. Να δημιουργείτε! Τα καθαρά -και υπεύθυνα- πρόσωπα μας λείπουν από το προσκήνιο.

ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ